PS-minister Karine Lalieux wil langer werken stimuleren met eenmalige pensioenbonus van 22.650 euro. Wim Van der Donckt: “Mijnheer de premier, ik hoop toch echt dat u dit rode ballonnetje snel zal doorpikken. Dit is volksverlakkerij!”

PS-minister Karine Lalieux wil langer werken stimuleren met eenmalige pensioenbonus van 22.650 euro. Wim Van der Donckt: “Mijnheer de premier, ik hoop toch echt dat u dit rode ballonnetje snel zal doorpikken. Dit is volksverlakkerij!”

Hoe zit het nog met de veelbesproken en vaak aangekondigde pensioenhervorming? Goeie vraag. Binnen een jaar al trekt de regering naar de stembus. De tijd raakt op om te hervormen, maar nog steeds is er in de schoot van de regering geen begin van een consensus in zicht. Het enige nieuws op dit beleidsdomein valt te rapen in de Franstalige kranten, waar PS-minister Karine Lalieux het ene na het andere peperdure ballontje lanceert. Gisteren viel ze op met een voorstel om langer werken te stimuleren met een eenmalige pensioenbonus van 22.650 euro netto, wat de vergrijzingskost nog verder zou doen toenemen. Wim Van der Donckt vroeg de premier deze middag of dit ook het standpunt is van zijn hele regering.

Wim Van der Donckt: “Mijnheer de premier, uw regering bevindt zich opnieuw in een lastig parket. Als we niet snel een pensioenhervorming op tafel leggen, lopen we vele miljoenen Europees relancegeld mis. Geld dat onze bloedrode begroting écht kan gebruiken. Het stilzitten van uw regering verleidt uw vakminister Lalieux ondertussen om een eigen koers te varen.  Zij is blijkbaar van plan om geld te besparen… door geld uit te delen. Drie jaar blijven doorwerken na de leeftijd voor vervroegd pensioen en u mag langs de kassa passeren voor een eenmalig bedrag van 22.650 euro netto. Mijnheer de premier, ik hoop toch echt dat u dit rode ballonnetje snel zal doorpikken. Dit voorstel zal niets veranderen aan de toenemende vergrijzingskost. Wel integendeel, het zal uw begroting alleen nog dieper in het rood duwen. Wie zal dat betalen? Juist, ja: de generaties na ons. Zij die in de toekomst nóg meer en nóg langer zullen moeten werken. Zij die niet langs die kassa van Lalieux kunnen passeren. Zij zullen die kassa mogen spijzen en alle andere putten die úw regering maakt. Is dit werkelijk een regeringsstandpunt, of louter een zoveelste fata morgana?”

Uit het antwoord van de premier bleek duidelijk dat dit voorstel inderdaad niets meer was dan een ballonnetje van de PS, opgelaten om redenen van electorale marketing: “De algemene regel voor dossiers om te behandelen in de Ministerraad is dat ze eerst daartoe in staat zijn. Dat vergt dat ze eerst bediscussieerd worden in een overleg tussen de kabinetten. Ze wordt pas behandeld op het niveau van de ministers als er voldoende elementen van consensus zijn.” Om die reden weigert de premier vooralsnog om het voorstel op de agenda van de Ministerraad te plaatsen. Federale politiek blijkt meer dan ooit theater voor de galerij.

Even later in het plenaire debat mocht Wim Van der Donckt de degens kruisen met minister van Pensioenen Karine Lalieux zelf: “Mevrouw de Minister: de budgettaire creativiteit van deze regering is grenzeloos. Maar u spant toch echt wel de kroon! Het klinkt als een Spaans sprookje:  geld uitdelen om te besparen. Want dat is wat u voorstelt. Denkt u nu echt dat u met deze maatregel de Europese commissie zal overtuigen dat België een hervormingsplan heeft om de financiële houdbaarheid van ons pensioenstelsel te herstellen, waardoor zij het geblokkeerde relancegeld zullen vrijgeven? Laat mij die ballon even doorprikken. Ook deze maatregel blijft een uitgave die in de begroting moet verwerkt worden. U zal er de pensioenuitgaven op lange termijn niet mee verminderen. Het is een kaakslag aan iedereen die in de toekomst langer zal moeten werken en meer bijdragen, om de pensioenputten te vullen die u maar blijft graven. Heeft u de kostprijs hiervan al laten berekenen? En hoe denkt u uw coalitiepartners hiervan te overtuigen?”

In een lange en integraal Franstalige toespraak antwoordde minister Karine Lalieux naar goede gewoonte totaal naast de kwestie. Enige concrete becijfering van de fiscale impact van dit ballonnetje kregen de Kamerleden niet te horen. Wim Van der Donckt reageerde scherp: “U lijkt de weg niet meer te vinden naar de regeringstafel. Dat vergt consensus zoeken. Bovendien moeten die voorstellen voldoen aan drie grote voorwaarden: ze moeten de band tussen werken en pensioenopbouw versterken, ze moeten een positieve impact hebben op de vergrijzingskosten én ze moeten helpen om de verschillende pensioensystemen op elkaar af te stemmen. U voldoet aan geen van de drie. Telkens opnieuw creëert u verwachtingen bij de burger, waarvan u verdomd goed moet weten dat ze niet realiseerbaar zijn. U houdt de mensen een fata morgana voor. En vermits u dat willens nillens doet, kan ik niet anders dan dit omschrijven als volksverlakkerij. Met beleid heeft het alvast niets te maken.”